HISTORIA SAMBO

 

W okresie od 1930 do 1938 r. w ZSSR na szeroką skalę rozpowszechniony został nowy rodzaj walki, która powstała  na bazie  samoobronnych technik narodowych rodzajów walki  wielkiej Rosji. Najpierw w Moskwie, a potem w Leningradzie (Samkt Petersburgu), Kijowie i Charkowie zaczęto przeprowadzać współzawodnictwo według tego nowego rodzaju walki,  dalej zwaną walką sambo.

Słowo «sambo» to zestawienie z pierwszych trzech liter słowa «SAMOOBRONA» i początkowych liter słów «Bez Orąża (broni)».

W czerwcu  1938 r. Wszechzwiązkowy komitet do spraw kultury fizycznej i sportu przy SNK ZSSR zaprosił na pierwszy Ogólnonarodowy spotkanie trenerów i wykładowców  walki sambo. Spotkanie miało na celu podwyższenie kwalifikacji i ustanowienie jednolitych metod   pracy.

W zarządzeniu № 633 Wszechzwiązkowego komitetu do spraw kultury  fizycznej i sportu (16 listopada 1938 r.) tak się mówi  o rozwoju walki sambo: «Ta walka ukształtowała się  z najbardziej cennych elementów narodowych rodzajów walki naszego niezmierzonego Sojuszu – gruzińskiej, tadżyckiej, kazachskiej, uzbeckiej, kirgiskiej i niektórych najlepszych chwytów z innych rodzajów walki i reprezentuje sobą wyjątkowo cenne  w swojej różnorodności techniki  obronne mający znaczenie w aspekcie sportu». Ten zarządzenie jeszcze bardziej pomogło rozwojowi walki sambo.  Indywidualne Mistrzostwa ZSSR zaczęto  przeprowadzać w 1939 r. Pierwsze z nich odbyło się w listopadzie 1939 r. w Sankt Petersburg.

Dalszemu rozwojowi walki sambo sprzyjało Postanowienie SNK ZSSR № 1955 z 26 listopada 1939 r. O wprowadzeniu nowego Wszechzwiązkowego Obowiązku kultury fizycznej  «Gotowy do pracy i obrony ZSSR», w VII grupie w której była wprowadzona walka sambo.

W latach II Wojny Światowej   współzawodnictwa w walce sambo nie przeprowadzano : sambiści, jak i sportowcy innych rodzajów sportu, znajdowali się w szeregach Radzieckiej Armii. Za doskonałe wykonywanie bojowych zadań dowództwo dużej rzeszy  sambistów  uhonorowało zaszczytnymi rządowych nagrodami.

W 1947 r. były przeprowadzone III  Indywidualne Mistrzostwa ZSSR i II wszechzwiązkowy zjazd trenerów. Do tego czasu walka sambo osiągnęła w swoim rozwoju przedwojennego poziom, a niebawem przekroczyła go.

Postanowieniem KOMITET CENTRALNY (6) od 27 grudnia 1948 r. ustawiło przed rządowymi     (partyjnymi) oraz organizacjami Kultury Fizycznej zadanie rozwijania masowego  ruchu kultury fizycznej i sportu w celu podwyższenia sportowego kunsztu. Sambiści gorąco zareagowali  na to postanowienie partii. Począwszy od 1949 r., daje się zauważyć masowy przypływ  sportowców w sekcjach sambo. Kunszt sambistów zaczynał rozwijać się jeszcze szybciej.

W 1949 r. były po raz pierwszy przeprowadzone drużynowe Mistrzostwa ZSSR według zasad walki sambo.

23 stycznia 1953 r. Komitet do spraw kultury fizycznej  i sportu przy Radzie Ministrów ZSSR wydał zarządzenie № 62 «O rozwoju walki sambo».

Do 1957 r. przeprowadzono: 11 Mistrzostw ZSSR w  sambo ( 7 z nich  indywidualnie – drużynowych).

Zajęcia walką sambo było ukierunkowane na wszechstronny fizyczne rozwój uczących się Sambo  w celu  przygotowania do pracy i służbie Ojczyźnie.

Systematycznie, poprawnie organizowane ćwiczenia walki sambo w połączeniu z przygotowaniem teoretycznym   zabezpieczało wszechstronny fizyczny rozwój uczących .

Zajęcia walki sambo w sekcjach   dostępne wszystkim osobom płci męskiej, które osiągnęli 14-15 lat, którzy nie mieli przeciwskazań lekarskich do ćwiczeń fizycznych . W zależności od wieku i stopnia fizycznego przygotowania uczących  w klubach sportowych   tworzą się grupy nastolatków, młodzieńców, nowicjuszy i juniorów.

Do ćwiczenia walki sambo nie był potrzebny złożony sprzęt i specjalne pomieszczenia, dlatego  zajęcia sambo były organizowane w każdym klubie sportowym  .

Walka sambo cieszyła się  wielką popularnością wśród młodzieży, zwłaszcza wśród studentów.

Krótka Historia Sambo w Polsce

Fakty

11 czerwca 2011 roku zebrało się gremium z trzech klubów w Białymstoku, które to uchwało nr 1 powołało organizację promującą Sambo w Polsce o nazwie Związek Sambo.

09 sierpnia 2011 r. XII Wydział Gospodarczy Sądu Rejonowego w Białymstoku w Polsce wpisał związek Sambo do rejestru organizacji pozarządowych.

16 sierpnia 2011 r. Ministerstwo Sportu i Turystyki w Rzeczypospolitej Polsce otrzymało wniosek o udzielenie zgody na założenie Polskiego Związku Sambo.

11 listopada 2011 r w Wilnie na XIII Kongresie FIAS Związek Sambo dostał certyfikat przynależności do międzynarodowej organizacji działającej w Sambo

30 stycznia 2012 r. Ministerstwo Sportu i Turystyki nie udzieliło zgody na utworzenie formy prawnej jaka jest Polski Związek Sportowy (od której to decyzji się odwołano).

Jednocześnie od 17 grudnia 2011 r. zmienił się statuty naszej organizacji oraz zakres działania.

12 stycznia 2012 roku związek Sambo złożył wniosek do sądu na zmianę działalności oraz na zmianę nazwy i od 12 stycznia nazywa się Polski Związek Sambo.

Polski Związek Sambo ma wszystkie uprawnienia polskiego związku sportowego jednakże nie może być dotowany przez ministerstwo sportu.

Historia współczesna

Pierwsze wzmianki o Sambo w Polsce były zawarte w kronikach w latach 80 gdzie przyjeżdżali  zawodnicy Sambo  i instruktorzy z ZSSR  trenowali w Białymstoku, Krakowie, Warszawie, Lublinie, Wrocławiu. Jednakże nie było wtedy możliwości i siły przebicia a ówczesne czasy polityczne uniemożliwiły rozwój Sambo w latach 90 mówiło się o tym. Trenowanie Sambo było tajemnicą i nawet jak ktoś trenował to nie ujawniał tego. Jednakże już powstały grupy trenujących ten sport które działały samodzielnie i na własną rękę.

Kilka osób ze środowiska sportów walki próbowało promować Sambo: Wiesław Błach, Włodzimierz Pashyts i Oleksandr Gorbatiuk. Każdy z nich w innych częściach Polski. Pod koniec lat 90 zaczęła kiełkować idea założenia Polskiego Związku Sambo niestety z przyczyn formalnych nie było to możliwe, tamtejsze przepisy nie dawały takiej możliwości.

Podjęto próby założenia Polskiej Federacji Sambo niestety organizacja ta nie miała umocować prawnych i nie miała możliwości się rowinąć.

W 2003 roku Marek Porycki (w tym czasie instruktor Taekwondo i międzynarodowy instruktor Policyjnych Technik Interwencji) i Oleksander Gorbatiuk spotkali się na planie programu Ogólnopolskiej Telewizji. Wtedy też Marek Porycki poznał Sambo i rozpoczął naukę pod okiem trenera Gorbatiuka. Za namową pana Gorbatiuka Marek Porycki rozpoczął ciężką i trudną walkę w środowisku polskich sztuk walki o wypromowanie Sambo.